ฉันยังเป็นคนเดิม
ยิ่งเติมความห่วงหา
ติดตรึงซึ้งอุรา
ตื่นตาก่อนเก่าเคย
คำ “เพื่อน” เตือนเสมอ
คือเธอที่เปิดเผย
เนิ่นนานกาลผ่านเลย
ใจเอ๋ย..ยังเชยชม
ไม่ลืมดื่มด่ำก่อน
ไม่ผ่อนความสุขสม
ไม่คลายปลายภิรมย์
ไม่ล้มคำคมคอย
มั่นคงดั่งขุนเขา
ฝันเฝ้าด้วยเศร้าหงอย
เดือนดับแลลับลอย
ไม่คล้อยปล่อยใจตาม
เพื่อนดีหายากนัก
เพื่อนหักมักหยาบหยาม
เพื่อนแท้ไม่แลลาม
เพื่อน “งาม” ทั้งกายใจ
มุ่งมั่นนั้นเสมอ
ฉัน-เธออย่าเผลอไผล
มั่นคงตรงต่อไป
ตราบใด..ไม่สิ้นลม..
ยิ่งเติมความห่วงหา
ติดตรึงซึ้งอุรา
ตื่นตาก่อนเก่าเคย
คำ “เพื่อน” เตือนเสมอ
คือเธอที่เปิดเผย
เนิ่นนานกาลผ่านเลย
ใจเอ๋ย..ยังเชยชม
ไม่ลืมดื่มด่ำก่อน
ไม่ผ่อนความสุขสม
ไม่คลายปลายภิรมย์
ไม่ล้มคำคมคอย
มั่นคงดั่งขุนเขา
ฝันเฝ้าด้วยเศร้าหงอย
เดือนดับแลลับลอย
ไม่คล้อยปล่อยใจตาม
เพื่อนดีหายากนัก
เพื่อนหักมักหยาบหยาม
เพื่อนแท้ไม่แลลาม
เพื่อน “งาม” ทั้งกายใจ
มุ่งมั่นนั้นเสมอ
ฉัน-เธออย่าเผลอไผล
มั่นคงตรงต่อไป
ตราบใด..ไม่สิ้นลม..
"บ้านริมโขง"
๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๕