เมื่อยามเหงาให้มองดูท้องฟ้า
ดูนาฬิกาแล้วบอกว่าพรุ่งนี้เช้า
นอนกลางดินนอนดูดาวสุกสกาว
เห็นดาวเคลื่อนแวววาวปล่อยใจลอย
ดาวเจ้าเอยเจ้าจะลอยไปแห่งไหน
ดาวคนใกล้ก็เดินหันหลังคล้อย
เมื่อไม่มีคนดีตรงนี้ที่เฝ้าคอย
ใจก็ล่องเหงาหงอยไปตามลม
ลมทะเลพัดมายามมืดมิด
แสงระยิบแวววับสลับเสียงผสม
เกลียวกรวยเคลื่อนสาดซัดดูน่าชม
ความระทมจะผ่อนไปให้หายเหงา
จากเวิ้งว้างท่ามกลางหมู่แสงดาว
ดวงจันทร์เจ้าอยู่ไหนวันฉันเหงา
เจ้าลับตาคืนข้างแรมยังรอเจ้า
ออกมาสาดแสงเงาให้เห็นทาง
เดินลัดเลาะริมหาดมันบาดลึก
หวนระลึกเมื่อวานวันเวิ้งว้าง
ไร้ความคิดก้าวมองไม่เห็นทาง
แสงสว่างกลางคืนวันเหงาใจ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
22 พฤศจิกายน 2024, 07:56:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ท้องฟ้าและความเหงา (อ่าน 2608 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: