มิได้จางห่างเหินเมินห่างหาย
แต่เพราะชายใจจางมาห่างเหิน
เฝ้าแต่รอท้อจิตเธอคิดเมิน
จำต้องเดินเหินห่างจางร้างไกล
แม้เธอเผลอเจอใครได้ชมชื่น
รู้ไหมใจฉันขื่นจะชื่นไฉน
ต้นรักโรยโหยขื่นยืนเพื่อใคร
หมดอาลัยสุดฝืนยืนต้นตรม
รักผิวเผินเชิญไปอย่าได้กลับ
ปิดห้องหับใจหวิวผิวรักขม
สุดเก็บไว้ใจรักหักอารมณ์
จะเหินลมเหินรักจักเหินลา....
แซม ♥
โอ้ว่าใจไยกันมาปั้นปึ่ง
ยังคิดถึงซึ้งสวาทปรารถนา
แม้นไกลห่างต่างกายสุดสายตา
ความห่วงหาอาวรณ์ใช่คลอนคลาย
มิใช่ลมพรมพร่างแล้วร้างจาก
รักที่ฝากยากนักจะหักหาย
ตามติดตนกมลมั่นมิผันกลาย
ตราบชีพวายสลายดับจึงลับตาม
อันหญิงอื่นหมื่นแสนไม่แม้นเหมือน
น้องคือเดือนเตือนตาอุราหวาม
ยามเพ็ญผ่องจ้องพะวงถึงนงราม
พักตรางามยามแลไม่แพ้เดือน
ยามราตรีพี่จะดั้นฝันไปหา
ปลอบแก้วตายาจิตชิดเสมือน
เพื่อสัญญาว่ายังปลื้มไม่ลืมเลือน
อย่าแชเชือนชังกันเลยขวัญตา...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
