ฉันพูดแค่คำเดียวยังเทียวแขวะ
จนปากแฉะฉันเฉยไม่เคยอ้า
ยังไล่หนีทุกวันรีบวันทา
อีกเสื้อผ้าซักหมดอย่างอดทน
อีกข้าวปลาอาหารทั้งหวานเปรี้ยว
ฉันคนเดียวทำให้เธอไม่สน
ทั้งถ้วยชามลามไหล้างให้จน
ก็ยังบ่นอยู่นั่นทุกวันคืน
อย่าให้ฉันโมโหขึ้นมามั่ง
แล้วจะนั่งให้ตีไม่มีสะอื้น
ทั้งมีดพร้าหน้าไม้,นี่ไงปืน.!!
จะลุกยืน..ให้ยิง...ไม่วิงวอน
เธอคนเก่าที่แสนดีหนีไปไหน?
มีน้ำใจดีงามจึ่งตามอ้อน
สวย,เพียบพูนด้วยเสน่ห์,เก๋,อาทร
กางสองกรอ่อนโยนจึ่งโดนใจ
มาบัดนี้มารร้ายตนใดหนอ?
เข้าขี่คอคนดีให้ตี,ไล่
ผีขนุน,ตานี,หรือผีไพร?
กระแอมไอนิดหน่อยก็ต่อยตา.!!
ขอยอมตายถวายชีวิตไม่คิดหนี
รักคนดียอมเป็นทาสประกาศหรา
จะขอใช้หนี้กรรมที่ทำมา
ขอเพียงอย่า...เอาคนใหม่...มาไล่ฟัน.!!
“ไพร พนาวัลย์”
เอ๊า...มัวแต่หดหัวอยู่หน้ากะละมังซักผ้า โดนเจ้าแซมแซงอีกแล้ว
ถือเป็นเวร เป็นกรรม ทำไปเถิด
ใจประเสริฐ เลิสหลาย บ่ายหน้าหัน
เช้าปัดกวาด เช็ดถู อยู่ทุกวัน
ตั้งแต่จันทร์ ยันอาทิตย์ ผิดไหมคุณ
ครั้นหุงหา อาหาร ให้ทานแล้ว
ยังรีบแจว ล้างจาน พานหัวหมุน
ทั้งตักน้ำ ตำข้าว เช้าอกพรุน
เก็บกดวุ่น วายมาก ลำบากใจ
มิใช่มาร หรอกหนอ ขี่คอถาม
เพียงทำตาม ฤดี ที่บอกใบ้
ก่อนแต่งงาน เธอจ๋า อย่าหวั่นใด
จะไม่ให้ ทำงาน อยู่บ้านฟรี
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
