บัวกลางบึง ซึ้งนัก ประจักษ์แล้ว
คงสิ้นแวว หรรษา อุราหมอง
เขาเหยียบย่ำ ต่ำค่า น้ำตานอง
ขอลาหนอง คลองบึง ซึ้งชะตา
เก็บฝังตัว กลั้วกลบ เพื่อจบจาก
เจ็บมามาก หม่นท้อ พอเถิดหนา
ปลิดตัวเอง จมหาย ใต้ธารา
บัวไร้ค่า ลาก่อน ภมรชาย
คงสิ้นแวว หรรษา อุราหมอง
เขาเหยียบย่ำ ต่ำค่า น้ำตานอง
ขอลาหนอง คลองบึง ซึ้งชะตา
เก็บฝังตัว กลั้วกลบ เพื่อจบจาก
เจ็บมามาก หม่นท้อ พอเถิดหนา
ปลิดตัวเอง จมหาย ใต้ธารา
บัวไร้ค่า ลาก่อน ภมรชาย
"ดิน"
เห็นบัวขาว พราวตา น่าเชยชม
ภมรดม ชมเกสร ชอนชม้าย
ชมดอกโน้น ดอกนี้ มีมากมาย
แล้วบินกราย ลาจากไป ไม่ฝากรัก
เกิดเป็นบัว กลัวภมร ชอนซุกไซ
นั่งเสียใจ ชายใด ไม่ประจักษ์
มีมากมาย ลายตา มาทายทัก
ไม่รู้จัก มักคุ่น ขุ่นข้องใจ
พายเขามา แวะชม คมทุกดอก
แล้วพายออก หนีจาก พรากไปไหน
ไปไม่ลา มาไม่กล่าว ร้าวทรวงใน
แล้วปล่อยให้ บัวเฉา เฝ้าหนองบึง
ชลนา ทิชากร
ภมรดม ชมเกสร ชอนชม้าย
ชมดอกโน้น ดอกนี้ มีมากมาย
แล้วบินกราย ลาจากไป ไม่ฝากรัก
เกิดเป็นบัว กลัวภมร ชอนซุกไซ
นั่งเสียใจ ชายใด ไม่ประจักษ์
มีมากมาย ลายตา มาทายทัก
ไม่รู้จัก มักคุ่น ขุ่นข้องใจ
พายเขามา แวะชม คมทุกดอก
แล้วพายออก หนีจาก พรากไปไหน
ไปไม่ลา มาไม่กล่าว ร้าวทรวงใน
แล้วปล่อยให้ บัวเฉา เฝ้าหนองบึง
ชลนา ทิชากร