มองทุกอย่าง ล้วนเห็น เป็นความจริง ของทุกสิ่ง มีค่า ในตัวมัน
สุขอื่นใด ไม่เท่า ความสงบ เหมือนค้นพบ ทางไป ในสวรรค์
รู้ผิดชอบ ชั่วดี รู้เท่าทัน ชีวิตพลัน มีสุข ทุกทีไป
จิตสงบ พบได้ หากใจนิ่ง ของทุกสิ่ง อย่าคิด ว่าของฉัน
สิ่งที่รัก พรากไป ในสักวัน ยอมรับมัน ด้วยจิต ที่ปลดปลง
เมื่อวางได้ จึงเห็น ว่าเป็นสุข ไม่ต้องทุกข์ ร้อนใจ ในประสงค์
ความสงบ เกิดได้ ใจมั่นคง ชีพดำรง เป็นสุข ทุกข์สิ้นเอย
สัพเพ ธัมมา นาลัง อะภินิเวสายะ
ใดใดในโลกอันบุคคลไม่ควรยึดติด ถือมั่น
ทำไมจึงไม่ควรยึดติดถือมั่น เพราะที่ใดมีความถือมั่น ที่นั่นก็มีความทุกข์
ความทุกข์ยายตัวตามระดับความเข้มข้นของความยึดติด ยึดมาก ติดมาก จึงทุกข์มาก
ไม่ยึด ไม่ติด จึงไม่ทุกข์
อนุรักษ์ไทย
อันนี้ นะครับทุกท่าน กระทู้แรกผมพิมพ์ผิดตก ไปตัวนึง จากคำว่า ล้วน เป็น ล้าน ขออภัยด้วยครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
