สิ่งที่ออกจากใจ อยากให้รู้
เหมือนเราอยู่ ไกลห่างเส้นทางฝัน
หรือไม่สน คนเศร้า เฝ้ารำพัน
ด้วยโศกศัลย์ วันที่ ฤดีตรม
แม้นไม่ปรถนา จะลาลับ
ไม่หวนกลับรับรอย ถ้อยขื่นขม
ปาดน้ำตา เก็บนำ ช้ำระทม
ปล่อยไปตาม สายลม ให้ล่วงเลย
จะไม่พูด ซ้ำซาก ขอจากจบ
ไม่ขอพบ สบตา เย็นชาเฉย
เมื่อไม่ยอม พร้อมฟัง เหมือนดั่งเคย
ต้องลงเอย ด้วยช้ำ ระกำใจ
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
