กลัวระกำ ช้ำชอก บอกขอลา
- พันทอง -
กองพะเนิน เทินทึก ศึกในบ้าน
วันอังคาร รุ่งเช้า งานเข้าหา
ตะลึงดู ภูเขา กองเลากา
ทั้งเสื้อผ้า ชามจาน งานในครัว
เสียงเย้วเย้ว เร็วซี สุดที่รัก
มัวยึกยัก ชักช้า ฟ้าสลัว
เสื้อกระโปรง ลงแช่ แค่ร้อยตัว
ซักเพียงชั่ว ครึ่งวัน ทันใช้การ
กะละมัง ถังถาด วางพาดทับ
ตั้งเป็นตับ หลังวัน จันทร์สุขศานติ์
ขวดเหล้าเบียร์ เคลียร์โต๊ะ โละลงลาน
ล้างสะอ้าน ผึ่งแห้ง ตะแคงเรียง
ปัดฝุ่นลง ผงเม็ด เช็ดถูพื้น
ขัดลาดลื่น หมดจด ลดล้มเสี่ยง
เขี่ยหยากไย่ ไต่ลาม ตามระเบียง
อิ่มมื้อเที่ยง อย่างีบ รีบเริ่มทำ
เก็บกวาดใบ ไม้ม่วง ที่ร่วงหล่น
สมฮอร์โมน พ่นบอน ตอนใกล้ค่ำ
ปรุงกับข้าว คาวจืด ก่อนมืดดำ
กรอกขวดน้ำ เก่าใหม่ ใส่ตู้เย็น
ทนชอกช้ำ กะหล่ำปลี ฤดีเศร้า
มีงานเข้า มิว่าง อย่างที่เห็น
กว่าเสร็จสรรพ นับเหลือ เหงื่อกระเซ็น
ได้นั่งเล่น แต่งกลอน เกือบค่อนคืน
รพีกาญจน์ 59
อย่ามาพูด เลยป๋า ว่างานเข้า
ตั้งแต่เช้า จรดค่ำ จำใจฝืน
เมียทั้งบ่น ทั้งด่า พากล้ำกลืน
ตกกลางคืน ดูบอล นอนไม่มี
ตื่นก็สาย หลายครั้ง นับไม่ถ้วน
ทั้งงานสวน ลำใย ตายแล้วนี่
เมียทำหมด อกเอ๋ย พ่อตัวดี
บอลกินตา แล้วซี ฤดีช้ำ
บอกชักผ้า หุงข้าว เมาไหมหนอ
เสาร์อาทิตย์ นั่งจ้อ ท้อถลำ
เพลาเพลาหน่อย ป๋าจ๋า พาระกำ
อย่าใจดำ นักเลย คนเคยรัก
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
