จากไปนานหวานฉ่ำ..นะคำพี่
ถูก “แกมี” พัดไปซะไกลแสน
ไปหลงอยู่บาดาลพิมานแมน
หรืออยู่แดนน้ำตาลหวานบุรี
แน่ะมดตามมาไต่ให้ยุ่บยั่บ
เบื่อจะจับ..ตอมปากยากจะหนี
แต่ละถ้อยร้อยรสบทกวี
น้ำเชื่อมปรี่ไหลล้น..จนท่วมใจ
สาวสวนตาลยังแพ้..แหม!! พี่หวาน
เคี่ยวน้ำตาลมาฝากยากลืมได้
ขอต้อนรับกลับบ้าน..กลอนกานท์ไทย
ถ้าจากไปอีกที..คราวนี้ไม่รอ
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
