[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

ฯ ล ฯ

**นั่งดูฝน หล่นหลั่ง เพียงหวังว่า
เมื่อฝนซา พารื่น คืนสนอง
ได้เห็นแสง งามเรื่อ เจือสีทอง
สมใจปอง ครองชื่น ฟื้นสัมพันธ์....


“สุนันยา”

เหมือนรักนั้น มันจบ เคยลบจาก
เหมือนรักฝาก จากไป ให้เหหัน
เหมือนหัวใจ กลับฟื้น จากคืนวัน
เหมือนเธอ-ฉัน นั้นเหลือ เอื้ออาวรณ์

มี “อภัย” คำนี้ ที่สมาน
มี “คำหวาน” เพราะพริ้ง สิ่งรื้อถอน
มี “หัวใจ” ตรงกัน ไม่บั่นทอน
มี “ทุกข์” สอน ยามห่าง แรมร้างกัน

เมื่อต่างรู้ “ไร้สุข” มาซุกซบ
ขมขื่นขบ กลบทางหว่างสุขสันต์
ชีวิตเหมือน เบือนบิดติดรำพัน
มีแต่ “เรา” เท่านั้นที่ปั้นวาง

หากหัวใจ  เปิดให้ แสงไฟส่อง
เปิดปากปล่อง กล่องสวาท ไม่พาดขวาง
หากยอมรับ กับอภัย ไม่แคลงคราง
รักเคยร้าง ห่างหาย..ได้คืนครอง.

"บ้านริมโขง"

เพียง แค่รู้ ยาใจ มิไสผลัก
เพียง แค่รัก ปักทรวง ห่วงสนอง
เพียง แค่เธอ หยิบยื่น หวังชื่นปอง
เพียง แค่คอย ประคอง ปกป้องกัน

มี “คำคม” พรมหว่าน หวานอ้อนออด
มี “รักพลอด” คอยพร่ำ ลำนำฝัน
มี “ อุปสรรค” ใดมา ร่วมฝ่าฟัน
มี”สองใจ”ผูกพัน อย่างมั่นคง

เรา ต่างรู้ ค่ากัน เมื่อวันจาก
เรา อย่าพราก หลีกไกล พาไหลหลง
เรา ต้องหมั่น ยึดถือ ความซื่อตรง
เรา มีรักยืนยง ร่วมลงเอย

สองหัวใจ  เปิดรับ ไม่สับสน
ฟังเหตุผล ยลจิต มืปิดเฉย
ต่างอภัย ให้กัน วันเกินเลย
รักสองเรา เปิดเผย เชยชื่นทรวง

“สุนันยา”