พระพรหมสร้างทางฝันแจ่มบรรเจิด
กอรักเกิดฉ่ำชุ่มชอุ่มชื่น
ผลิใบดอกเฉิดฉันเร่งวันคืน
แย้มหยัดยืนชูช่อรอตะวัน
พระอิศวรด่วนขัดตัดสวาท
หมายพิฆาตสิเน่หาให้อาสัญ
พรากเนื้อนวลแยกใจห่างไกลกัน
โอ้สวรรค์ลำเอียงขาดเที่ยงธรรม
พระนารายณ์ได้เห็นเนื้อเย็นเศร้า
ประโลมเจ้าว่าอย่าตรมเลยคมขำ
ปล่อยทุกอย่างวางเถิดเกิดแต่กรรม
แล้วตรัสคำบอกโฉมตรูจะดูแล
เนิน จำราย
กอรักเกิดฉ่ำชุ่มชอุ่มชื่น
ผลิใบดอกเฉิดฉันเร่งวันคืน
แย้มหยัดยืนชูช่อรอตะวัน
พระอิศวรด่วนขัดตัดสวาท
หมายพิฆาตสิเน่หาให้อาสัญ
พรากเนื้อนวลแยกใจห่างไกลกัน
โอ้สวรรค์ลำเอียงขาดเที่ยงธรรม
พระนารายณ์ได้เห็นเนื้อเย็นเศร้า
ประโลมเจ้าว่าอย่าตรมเลยคมขำ
ปล่อยทุกอย่างวางเถิดเกิดแต่กรรม
แล้วตรัสคำบอกโฉมตรูจะดูแล
เนิน จำราย
พระพรหมท่าน ลืมมอง คนหมองหม่น
ปล่อยให้ทน หวั่นไหว ไม่แยแส
เหมือนบิดเบือน เลื่อนล้ำ ให้ช้ำแด
สร้างรอยแผล กลางทรวง เป็นบ่วงตรม
พระอิศวรรวนเรจึงเหหัก
อนาถนัก รักเอย เลยขื่นขม
ไม่มีสิ่งที่หมาย มาคลายปม
สวรรค์ล่ม กลางสรวง จนล่วงเลย
พระนารายณ์ไกลหางเส้นทางฝัน
มิใช่จันทร์ แสงทอง งามผ่องเผย
ไม่มีทาง ประสงค์ ร่วมลงเอย
ท่านชื่นเชย นางฟ้า สง่าองค์
“สุนันยา”
ปล่อยให้ทน หวั่นไหว ไม่แยแส
เหมือนบิดเบือน เลื่อนล้ำ ให้ช้ำแด
สร้างรอยแผล กลางทรวง เป็นบ่วงตรม
พระอิศวรรวนเรจึงเหหัก
อนาถนัก รักเอย เลยขื่นขม
ไม่มีสิ่งที่หมาย มาคลายปม
สวรรค์ล่ม กลางสรวง จนล่วงเลย
พระนารายณ์ไกลหางเส้นทางฝัน
มิใช่จันทร์ แสงทอง งามผ่องเผย
ไม่มีทาง ประสงค์ ร่วมลงเอย
ท่านชื่นเชย นางฟ้า สง่าองค์
“สุนันยา”