ตื่นตีห้า หน้าคอมพ์ น้อมคิดถึง
เพื่อนคนหนึ่ง จากไกล ไม่มาหา
เขาแสนดี มีชื่อ...บูรพาฯ
เคยเป็นขา ประจำ คำกลอนกานท์
...ครั้งหนึ่งในชีวิต...ที่ชิดชอบ
กดชมตอบ ขอบคุณ ละมุนหวาน
ชื่นลีลา พาที รพีกาญจน์
ติดตามอ่าน เฮฮา ขันบ้าบอ
ติดธุระ ประปรัง ชั่งนานนัก
คอยหลายพัก อยู่ไหน จนใจฝ่อ
เขาจะรู้ ไหมหนา ว่าเพื่อนรอ
เปิดหน้าจอ เช้าเย็น ไม่เห็นเงา
หรือเหม็นเหงื่อ เบื่อแก้ว แล้้วใช่ไหม
เจ็บป่วยไข้ ไม่สบาย มากมายเปล่า
ณัชชาพราก จากไกล ด้วยใจเบา
น้องรัตน์เจ้า เป่าลม พรมน้ำไพร
พันทองไล่ ใจดำ ทำเพื่อนผม
แซมถล่ม เขาขวิด บิดลำไส้
ยากูซ่า กล้าแก่ง แย่งแฟนไป
ตาใสใส น้องดิน สิ้นรักคลาย
ยังเหมือนเก่า เช้านี้ ไม่มี...บูรพ์
คนลำพูน ชังยาก รักมากง่าย
ทุกดวงจิต คิดถึง ซาบซึ้งนาย
โปรดย่างกราย โผล่หน้า มาเร็วพลัน
ขอส่ายสอด ออดอ้อน ด้วยกลอนเก่า
สื่อถึงเขา เว้าว่า อย่าลืมฉัน
ได้รับรู้...บูรพา ท่าพระจันทร์
พวกเรานั้น ครุ่นคิด จิตถึงเธอ
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
