❤...มนต์รักแฝง แรงลม ฤๅห่มล้อม
โอบไออ้อม หลอมทรวง ตวงรักให้
ราวดั่งสร้อย ร้อยถัก รักพิไล
มาสวมใส่ สาวเก็บ ชื่นเหน็บทรวง...
...ยามมองฟ้า มีดาว สกาวรัก
เหมือนประจักษ์ บอกกาล ประทานสรวง
ใคร่ถนอม เหน็บหว่าง กลางใจดวง
ผูกเป็นบ่วง รักแขวน แทนใจเธอ...
ღ ღ
รัตนาวดี
โอบไออ้อม หลอมทรวง ตวงรักให้
ราวดั่งสร้อย ร้อยถัก รักพิไล
มาสวมใส่ สาวเก็บ ชื่นเหน็บทรวง...
...ยามมองฟ้า มีดาว สกาวรัก
เหมือนประจักษ์ บอกกาล ประทานสรวง
ใคร่ถนอม เหน็บหว่าง กลางใจดวง
ผูกเป็นบ่วง รักแขวน แทนใจเธอ...
ღ ღ
รัตนาวดี
พินัยกรรม ทำไว้ เตรียมให้เจ้า
จากกมล คนเหงา เศร้าเสมอ
เป็นบทกลอน อ่อนล้า ลายพร่าเบลอ
เพราะใจเผลอ เพ้อหนัก หลงรักคุณ
เนื้ออักษร ร้อนจิต ด้วยคิดถึง
เฝ้ารำพึง ซึ้งใฝ่ จนใจหมุน
โดนพิษรัก ปักคา ช่างทารุณ
ใกล้เป็นจุณ ขุ่นมัว แล้วหัวใจ
พินัยกรรม สุดท้าย ชายคนนี้
หาได้มี ทรัพย์สิน จินดาใส
มีเพียงคำ ช้ำชอก บอกความใน
ที่เจ้าไม่ ใส่จิต เคยคิดจำ
ฝากให้น้อง สองสิ่ง มอบมิ่งนุช
หนึ่งหนี้รัก ปักคุด ที่สุดช้ำ
สองคือใจ ไหม้เจ็บ เหน็บระกำ
ที่เจ้าทำ ย้ำไว้ รอยไถแปร
อันหนี้รัก ปักทรวง จนร่วงเหี่ยว
ฝากเจ้าเหลียว เยียวยา รักษาแผล
ส่วนใจพี่ ที่เจ้า เฝ้ารังแก
ทั้งดวงแด แด่น้อง ครองผู้เดียว
...จบพินัยกรรม
จากกมล คนเหงา เศร้าเสมอ
เป็นบทกลอน อ่อนล้า ลายพร่าเบลอ
เพราะใจเผลอ เพ้อหนัก หลงรักคุณ
เนื้ออักษร ร้อนจิต ด้วยคิดถึง
เฝ้ารำพึง ซึ้งใฝ่ จนใจหมุน
โดนพิษรัก ปักคา ช่างทารุณ
ใกล้เป็นจุณ ขุ่นมัว แล้วหัวใจ
พินัยกรรม สุดท้าย ชายคนนี้
หาได้มี ทรัพย์สิน จินดาใส
มีเพียงคำ ช้ำชอก บอกความใน
ที่เจ้าไม่ ใส่จิต เคยคิดจำ
ฝากให้น้อง สองสิ่ง มอบมิ่งนุช
หนึ่งหนี้รัก ปักคุด ที่สุดช้ำ
สองคือใจ ไหม้เจ็บ เหน็บระกำ
ที่เจ้าทำ ย้ำไว้ รอยไถแปร
อันหนี้รัก ปักทรวง จนร่วงเหี่ยว
ฝากเจ้าเหลียว เยียวยา รักษาแผล
ส่วนใจพี่ ที่เจ้า เฝ้ารังแก
ทั้งดวงแด แด่น้อง ครองผู้เดียว
...จบพินัยกรรม