[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

เมื่อชาติเชื้อเนื้อพันธุ์นั้นต่างเผ่า
ธรรมชาติแหล่งเหล่าเข้าสนอง
ดั่งชาติกาใช่หงส์ประสงค์ครอง
ยากสมปองปรารถนาให้พาเป็น

จงกลนีนี้สวยด้วยธรรมชาติ
กลีบผุดผาดพ้นน้ำยามแลเห็น
อยู่กลางธารน้ำไหลแลใสเย็น
พลิ้วกลีบเร้นเริงร่าช่างน่าชม

หวังปรุงแต่งแสร้งเสริมเติมกระถาง
นำมาวางเพียงให้สะใจสม
ได้ครอบครองเป็นทรัพย์นับอุดม
อวดอ้างปมแห่งตน..คนมีเงิน

เชื่อว่าเธอคงเหงามีเศร้าสู่
เธอหดหู่ไหวหวาดด้วยขาดเขิน
ไหนจะเท่าดินตมเคยชมเพลิน
ไหนจะเกินน้ำท่าพาชื่นใจ

หากเพียงหวังครั้งคราหาสุขสม
เธอจะตรมขมทับเกินรับไหว
ยามน้ำแห้ง กระถาง เขาร้างไป
จะหาโคลนตมใดได้พักพิง

เกิดต่ำใต้ติดดินกลับผลินเผ่น
ชูดอกเด่นพ้นน้ำงามทุกสิ่ง
สวยสง่าพาฝันรัญจวนจริง
สูงส่งยิ่งเลิศค่า..ปัทมางาม

"บ้านริมโขง"

๗ ตุลาคม ๒๕๕๕

สาเหตุที่บัวดอกไม่ตรง(บัวเจียมตัว)

เกิดแต่ตม จมปลัก อยากโดดเด่น
ดังเฉกเช่น ผกาอื่น ดื่นสยาม
เขารังเกียจ เดียดฉันท์ บัวนั้นทราม
สีมิงาม นามเชย เลยน้อยใจ

วาเลนไทน์ สำคัญ นั้นซาบซึ้ง
เขาก็พึ่ง กุหลาบ ฉาบสีใส
ปล่อยบัวขาว เหงาหงอย คอยเรื่อยไป
มิมีใคร ไหนเล่า เขาเหลียวมอง

ดอกปทุม กุมขมับ ยอมรับผิด
ที่แดคิด มากไป ใจจึงหมอง
เหลือบแลหว่าง ข้างเคียง เรียงพี่น้อง
ทั้งพวกพ้อง เผ่าผู้ อยู่โคลนตม

บอกตัวเอง หยุดคิด สิ่งผิดนะ
บัวนั้นจะ เจียมตัว ยอมหัวก้ม
รับสภาพ แม้ไร้ ใครชื่นชม
รู้มิสม ตรมแด แค่บัวขาว

"ดิน"