กรำแดดฝน จนหม่นร่วง ห้วงแห่งกาล
"ดิน"
งามโดดเด่น เป็นสง่า ชลาศัย
รวีไล้ โลมบัว ทั่วตูมก้าน
น้ำค้างเคล้า เย้าหยอก ดอกคลี่บาน
เบ่งสคราญ เกสร ภมรชม
คลื่นกระเพื่อม เลื่อมริ้ว พลิ้วระลอก
น้ำกระฉอก สาดต้อง ละอองถม
บัวลู่ลาม ตามสาย คลายระบม
กลับล้อลม พรมพร่าง กลีบบางแบ
ขอถนอม บัวน้อย ลอยพ้นน้ำ
แค่คลาคล่ำ คู่เคียง เพียงจอกแหน
จะช่วยต้าน ทานได้ ภัยรังแก
เฝ้าดูแล ถึงท้าย วายตามบัว
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
