เกิดแต่ตม แสนตื้อ ซื่อบื้อนัก
คล้ายโดนผลัก ออกถ่าง ห่างหลีกหนี
ดอกไม้สี สดใส รับไมตรี
ดอกบัวนี้ ชะแง้ แต่.เฝ้ารอ
ทีพันธุ์ไม้ อย่างอื่น ดื่นสรรสร้าง
ใส่กระถาง สวยหรู อุ้มชูหนอ
เหตุไฉน บัวขาว เขาไม่ง้อ
ปล่อยลอยคอ ไร้ค่า น่าน้อยจินต์
มิได้อยู่ กระถาง เหมือนอย่างเขา
คงรากเหง้า ตาก.ลม จมกับถิ่น
ปล่อยภมร ร่อนชม ตรมราคิน
หากถวิล อยู่บ้าง สร้างจำลอง
คล้ายโดนผลัก ออกถ่าง ห่างหลีกหนี
ดอกไม้สี สดใส รับไมตรี
ดอกบัวนี้ ชะแง้ แต่.เฝ้ารอ
ทีพันธุ์ไม้ อย่างอื่น ดื่นสรรสร้าง
ใส่กระถาง สวยหรู อุ้มชูหนอ
เหตุไฉน บัวขาว เขาไม่ง้อ
ปล่อยลอยคอ ไร้ค่า น่าน้อยจินต์
มิได้อยู่ กระถาง เหมือนอย่างเขา
คงรากเหง้า ตาก.ลม จมกับถิ่น
ปล่อยภมร ร่อนชม ตรมราคิน
หากถวิล อยู่บ้าง สร้างจำลอง
"ดิน"
เมื่อชาติเชื้อเนื้อพันธุ์นั้นต่างเผ่า
ธรรมชาติแหล่งเหล่าเข้าสนอง
ดั่งชาติกาใช่หงส์ประสงค์ครอง
ยากสมปองปรารถนาให้พาเป็น
จงกลนีนี้สวยด้วยธรรมชาติ
กลีบผุดผาดพ้นน้ำยามแลเห็น
อยู่กลางธารน้ำไหลแลใสเย็น
พลิ้วกลีบเร้นเริงร่าช่างน่าชม
หวังปรุงแต่งแสร้งเสริมเติมกระถาง
นำมาวางเพียงให้สะใจสม
ได้ครอบครองเป็นทรัพย์นับอุดม
อวดอ้างปมแห่งตน..คนมีเงิน
เชื่อว่าเธอคงเหงามีเศร้าสู่
เธอหดหู่ไหวหวาดด้วยขาดเขิน
ไหนจะเท่าดินตมเคยชมเพลิน
ไหนจะเกินน้ำท่าพาชื่นใจ
หากเพียงหวังครั้งคราหาสุขสม
เธอจะตรมขมทับเกินรับไหว
ยามน้ำแห้ง กระถาง เขาร้างไป
จะหาโคลนตมใดได้พักพิง
เกิดต่ำใต้ติดดินกลับผลินเผ่น
ชูดอกเด่นพ้นน้ำงามทุกสิ่ง
สวยสง่าพาฝันรัญจวนจริง
สูงส่งยิ่งเลิศค่า..ปัทมางาม
ธรรมชาติแหล่งเหล่าเข้าสนอง
ดั่งชาติกาใช่หงส์ประสงค์ครอง
ยากสมปองปรารถนาให้พาเป็น
จงกลนีนี้สวยด้วยธรรมชาติ
กลีบผุดผาดพ้นน้ำยามแลเห็น
อยู่กลางธารน้ำไหลแลใสเย็น
พลิ้วกลีบเร้นเริงร่าช่างน่าชม
หวังปรุงแต่งแสร้งเสริมเติมกระถาง
นำมาวางเพียงให้สะใจสม
ได้ครอบครองเป็นทรัพย์นับอุดม
อวดอ้างปมแห่งตน..คนมีเงิน
เชื่อว่าเธอคงเหงามีเศร้าสู่
เธอหดหู่ไหวหวาดด้วยขาดเขิน
ไหนจะเท่าดินตมเคยชมเพลิน
ไหนจะเกินน้ำท่าพาชื่นใจ
หากเพียงหวังครั้งคราหาสุขสม
เธอจะตรมขมทับเกินรับไหว
ยามน้ำแห้ง กระถาง เขาร้างไป
จะหาโคลนตมใดได้พักพิง
เกิดต่ำใต้ติดดินกลับผลินเผ่น
ชูดอกเด่นพ้นน้ำงามทุกสิ่ง
สวยสง่าพาฝันรัญจวนจริง
สูงส่งยิ่งเลิศค่า..ปัทมางาม
"บ้านริมโขง"
๗ ตุลาคม ๒๕๕๕