มองท้องฟ้า ในคืนเหงา เศร้าใจนัก
นึกถึงรัก ที่จากไป ไม่กลับหวน
หมดแล้วนะ กลิ่นทรามเชย เคยรัญจวน
เคยเย้ายวน กลับว่างเปล่า คราวเธอลา
เคยนับดาว นอนมองฟ้า คราหน้าหนาว
แสงสกาว มองแล้วสุข ทุกหย่อมหญ้า
ดาวนับพัน ที่เธอฉัน พรรณนา
เป็นสัญญา ผูกมัดไว้ ในอารมณ์
แต่คืนนี้ ฉันมองอย่าง ข้างกายเปลี่ยว
อยู่คนเดียว มองขึ้นไป ไม่สุขสม
ท่ามกลางคืน ที่มืดเชียบ เงียบระงม
เคล้าความตรม และอ้างว้าง กลางหัวใจ
ไม่เห็นดาว ดวงไหนเลย เผยแสงจ้า
เหมือนดังว่า เอาใจกัน วันอ่อนไหว
เมฆหมอกบัง ปิดทุกร่อง ท้องฟ้าไกล
ความเป็นไท ที่หัวใจ ไม่ต้องการ
เธอจากลา ไปแสนไกล ไม่อาจพบ
ไม่แค่จบ แต่คือพราก จากมวลสาร
กายที่ดับ มอดลงไป ในวันวาน
มันร้าวราน คนที่อยู่ รู้ไหมเธอ
สังขารดับ แต่หัวใจ ไม่เคยจาก
รักเธอมาก ขอเวลา ค่าเสนอ
ทำใจรับ กับความจริง สิ่งที่เจอ
ไม่มีเธอ ยอดดวงแก้ว แล้วจริงๆ
นึกถึงรัก ที่จากไป ไม่กลับหวน
หมดแล้วนะ กลิ่นทรามเชย เคยรัญจวน
เคยเย้ายวน กลับว่างเปล่า คราวเธอลา
เคยนับดาว นอนมองฟ้า คราหน้าหนาว
แสงสกาว มองแล้วสุข ทุกหย่อมหญ้า
ดาวนับพัน ที่เธอฉัน พรรณนา
เป็นสัญญา ผูกมัดไว้ ในอารมณ์
แต่คืนนี้ ฉันมองอย่าง ข้างกายเปลี่ยว
อยู่คนเดียว มองขึ้นไป ไม่สุขสม
ท่ามกลางคืน ที่มืดเชียบ เงียบระงม
เคล้าความตรม และอ้างว้าง กลางหัวใจ
ไม่เห็นดาว ดวงไหนเลย เผยแสงจ้า
เหมือนดังว่า เอาใจกัน วันอ่อนไหว
เมฆหมอกบัง ปิดทุกร่อง ท้องฟ้าไกล
ความเป็นไท ที่หัวใจ ไม่ต้องการ
เธอจากลา ไปแสนไกล ไม่อาจพบ
ไม่แค่จบ แต่คือพราก จากมวลสาร
กายที่ดับ มอดลงไป ในวันวาน
มันร้าวราน คนที่อยู่ รู้ไหมเธอ
สังขารดับ แต่หัวใจ ไม่เคยจาก
รักเธอมาก ขอเวลา ค่าเสนอ
ทำใจรับ กับความจริง สิ่งที่เจอ
ไม่มีเธอ ยอดดวงแก้ว แล้วจริงๆ