...รักล่มพลัน สะกิด จิตใจหาย
เกรงเพราะอาย มิกล้า ผวาใส่
มิกล้าแม้ เอ่ยช้ำ ระกำใน
เธอจึงห่าง ฉันไป จนไกลเกิน...
...กว่าจะรู้ ว่าควร ชวนหยุดยั้ง
แต่เผลอพลั้ง ทำไม ใจมันเขิน
ปากพลันแข็ง ไร้คำ ช่วยพร่ำเชิญ
ความรักจึง ยับเยิน เกินกว่าใคร...
อยากจะหยุด หวนพา เวลากลับ
อยากจะพับ ท้องฟ้า มาอยู่ใกล้
อยากจะเอ่ย สลัก รักปักใจ
อยากบอกเธอ ว่าใคร ยังใฝ่รอ...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
