เจ้าแม่กบ สบตา หันมาจ้อง
เจ็บที่ท้อง เหลือทน จนร้องกู่
มนุษย์ช่าง ใจหิน ไม่ผินดู
มีลูกอยู่ ในครรภ์ สุดทานทน
อย่ารีบจ้ำ ไปลับ กลับมาก่อน
โปรดจงถอน ฉมวก ที่จวกป่น
รู้ไหมนี่ ลูกฉัน นั้นดิ้นรน
เจ็บเหลือล้น แน่แล้ว แก้วกลอยใจ
เจ็บที่ท้อง เหลือทน จนร้องกู่
มนุษย์ช่าง ใจหิน ไม่ผินดู
มีลูกอยู่ ในครรภ์ สุดทานทน
อย่ารีบจ้ำ ไปลับ กลับมาก่อน
โปรดจงถอน ฉมวก ที่จวกป่น
รู้ไหมนี่ ลูกฉัน นั้นดิ้นรน
เจ็บเหลือล้น แน่แล้ว แก้วกลอยใจ
กบเจ้าแม่เป็นตัวตั้งแต่ในท้องแหละ 
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
