จากการสังเกตของผม โคลงกลอน ของท่าน อาจารย์ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์นั้น
ท่านจะเขียนให้มีสร้อยเพิ่มในบาทที่ ๓ อันจะทำให้ โคลงสี่สุภาพมีจำนวน ๓๒ คำ
เท่ากับจำนวนคำ/พยางก์ ในกลอนแปดพอดีครับ ดังนั้นกลอนกับโคลงจึงลงตัว
บทต่อบทพอดี ถ้าหากว่าใครไม่เพิ่มสร้อยเข้าไปอีกสองคำ ก็จะทำให้กลอน-โคลงนั้น
มีขาดมีเกิน ไม่พอดี กลอนแปลงเป็นโคลง ทำให้โคลงมีติ่ง(คำที่เกิน) ส่วนโคลงแปลง
เป็นกลอน ทำให้กลอนขาดหายไปไม่ครบบท เพราะความไม่ลงตัวแบบพอดีกันนั่นเอง
(ยกเว้นผม ซึ่งเป็นบุคคลพิเศษ จึงไม่จำเป็นต้องเพิ่มสร้อยเข้าไปก็ทำให้ลงตัวได้)
ในเมื่อรู้เหตุผลแล้ว ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าใครที่อยากจะแสดงฝีมือตนเองให้โลกได้ประจักษ์
หรือว่าจะคิดหาวิธีการใหม่ๆอันแยบยลก็ตามใจ อันนี้เราไม่ขัดศรัทธากันอยู่แล้ว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
