ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต
ชีวิตนี้ไม่เคยกลัวผี
ค่ำคืนเงียบเยียบเย็นจันทร์เพ็ญส่อง
นกแสกร้องก้องมาเวลาดึก
ความหวาดหวั่นพลันย้ำจิตสำนึก
จนรู้สึกกลัวหมีขึ้นที่ใจ
ฉันคอยหวังนั่งห้างอยู่กลางป่า
รอสัตว์มากินโป่งทุ่งโล่งใหญ่
มีเครื่องมือสำรองเพื่อส่องไฟ
ปิดเอาไว้เหงื่อชุ่มแอบซุ่มดู
เสียงนกแสกลอยลมยังข่มขวัญ
ในใจฉันช่วงนี้กลัวหมีอยู่
สายลมพัดพราวมาจากป่าภู
ชวนหดหู่ทุกข์ท้อจริงหนอเรา
อยากชมสัตว์จึงมาเที่ยวป่าใหญ่
ยอมขึ้นไปนั่งห้างเหมือนอย่างเขา
กลับรู้สึกกลัวหมีตาสีเทา
เกรงมันเข้ามาหยอกหลอนหลอกอำ
ท่องนะโมตัสสะคลำพระขลัง
ด้วยคิดหวังสดชื่นในคืนค่ำ
แต่เพียงนกแสกป่าร้องมาย้ำ
ก็เติมซ้ำฤดีกลัวหมีมา!ฯ
อริญชย์
๓/๑๐/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
