น.ปฎิพน
|
 |
« เมื่อ: 02 ตุลาคม 2012, 08:26:PM » |
|
๐ หากท่านจะอ่านให้ไปเป็นกลอน ซึ่งอักษรเห็นดั่งนี้เปรียบดุจค่ำ จันทร์เพ็ญงามสง่ายิ่งจักหาคำ ชี้บ่งย้ำความนัยหทัยจินต์
๐ ใจเปรียบแม้นพักตร์แขสองฮาหนา หากจักมาแลจดจ้องถวิล หาซึ่งดวงแดนวลนุชที่สุดตฤณ จักต้องพลาดด้วยสิ้นลมขมใจ
๐ อันด้วยซึ่งนางนวลนั้นไป่แท้ เรียมสงวนยอดแล้ที่ฝันใฝ่ เปรียบกระบวนกลอนสุภาพอ่านเนอไป ออกโคลงได้แท้อย่างนี้พินิจดู บารนี ฯ
งงกันมั้ยครับว่า "ออกโคลงได้" ยังไง... อิอิ
กระผมลองชิมลางด้วยการโพสต์ให้เพื่อนหลายๆท่านอ่านแล้ว มีแต่คนบอกว่างง... งั้นเดี๋ยวตัดคำใหม่ ให้ดู นะครับ
๐ หากท่านจะอ่านให้.....ไปเป็น กลอนซึ่งอักษรเห็น........ดั่งนี้ เปรียบดุจค่ำจันทร์เพ็ญ....งามสง่า ยิ่งจักหาคำชี้.................บ่งย้ำความนัย
๐ หทัยจินต์ใจเปรียบแม้น...พักตร์แข สองฮา หนาหากจักมาแล.............จดจ้อง ถวิลหาซึ่งดวงแด..............นวลนุช ที่สุดตฤณจักต้อง..............พลาดด้วยสิ้นลม
๐ ขมใจอันด้วยซึ่ง.............นางนวล นั้นไป่แท้เรียมสงวน...........ยอดแล้ ที่ฝันใฝ่เปรียบกระบวน........กลอนสุภาพ อ่านเนอ ไปออกโคลงได้แท้.............อย่างนี้พินิจดู บารนี ฯ
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
Music, sakedDao, Prapacarn ❀, ชลนา ทิชากร, พี.พูนสุข, พยัญเสมอ, รพีกาญจน์, สมนึก นพ, บ้านริมโขง, D, panthong.kh, พิมพ์วาส, ไร้นวล^^, อริญชย์, ลมหนาว, ก้าวแรกฯ..., โบ้ พรหมราช, เนิน จำราย, อนิลจร
ข้อความนี้ มี 19 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
บันทึกการเข้า
|
๐ กรองฉันท์สวรรค์พจนะร้อย.......กวะถ้อยบวรมี รสซึ้งประหนึ่งทิพะฉวี...............จะพิเลปน์ประโลมมาน ฯ
|
|
|