หอมกลิ่นดอกลั่นทมน่าชมชื่น
ระรวยรื่นตื่นตาพาหวั่นไหว
ถูกแดดลมโลมเล้าจนเศร้าใจ
กิ่งก้านไกวไหวเอนล้อเล่นลม
ยามแรกแย้มหอมหวนชวนลุ่มหลง
อยากบรรจงคลึงเคล้าเข้าผสม
หมู่ภมรร่อนลงผจงจม
คงชื่นชมชั่วคืนระรื่นจร
ถูกลมโชยโรยร่วงจากพวงก้าน
สั่นสะท้านต้านลมระทมซ่อน
ล่วงสู่พื้นขื่นขมจมเปียกปอน
เหล่าภมรมองเมินไม่เชิญชวน
ดุจหญิงสาวคราวรุ่นกรุ่นกลิ่นหอม
ถูกชายดอมชมชื่นไม่คืนหวน
สวยแต่รูปจูบขวัญไม่รัญจวน
ไม่เย้ายวนยืนยาวต้องร้าวราน
เปรียบดั่งดอกลั่นทมต้องตรมเศร้า
พอรุ่งเช้าโรยร่วงไม่ห่วงก้าน
กลีบด่างดำช้ำหม่นไม่ทนทาน
ดั่งดวงมานสาวน้อยที่ลอยวน
โอสาวเอยจงจำที่นำกล่าว
ถึงเรื่องราวลั่นทมดั่งลมหวน
สวยทั้งรูปจูบก็หอมพร้อมคู่ควร
ชายชื่นชมเชิญชวนนวลเนิ่นนาน
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
