หลงเสียงจิ้งโกร่ง
เสียงจิ้งโกร่ง แว่วมา เวลาค่ำ
ฉันสุขล้ำ ทุกครั้ง ที่ฟังเสียง
เดินหาดู ไฟส่อง ตามองเมียง
หลงสำเนียง กล่อมไพร ชวนให้เดิน
เนิ่นนานที่ เสียงนั้น รำพันก้อง
ท่วงทำนอง แสนหวาน ดูนานเนิ่น
เย็นสายลม พัดไหว พาใจเพลิน
สุขเหลือเกิน ชื่นชม สายลมเย็น
เห็นจิ้งโกร่ง เพราะได้ ไฟฉายส่อง
จึงเดินย่อง ไม่ยาก หลังจากเห็น
ไฟฉายดับ กลับทำ ฉันลำเค็ญ
คืนวันเพ็ญ กลัวผี ตาสีไฟ!ฯ
อริญชย์
๒๘/๙/๒๕๕๕
ไหนจิ้งโกร่ง โค้งก้อง ร้องดังว่า
ฉันเดินหา อยากรู้ อยู่ตรงไหน
ฟังเสียงนก ร่ำร้อง ทำนองไพร
ต้องสุขใจ จริงแท้ แม้ได้ฟัง
หวังใจว่า ได้เห็น เป็นบุญนัก
ฉันคงจัก ได้ชม สมใจหวัง
คอยหน้าจอ นี่แล้วกัน เผื่อมันดัง
นกจิ้งโกร่ง นี่ฉันหวัง ยอมนั่งคอย
Orion264
๒๙ กันยายน ๒๕๕๕
:p12:
พอดีต่อไว้ที่รักกลอนครับ เลยเอามาลงที่นี่ด้วย
เหอะๆๆ อะไรๆ มันจะเล็ดรอด ตาของมือขวาไปได้อย่างไร
เหอะๆๆ อะไรๆ มันจะเล็ดรอด ตาของมือขวาไปได้อย่างไร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
