ช่างทำได้ใจดำทำดินเจ็บ
เหมือนถูกเล็บช้ำหนักโมโห
ด้วยเหตุใดไม่ฟังคำทำใหญ่โต
เดี๋ยวมาโอ๋คืนดีตีเข่าลอย
อย่าพูดด้วยสักคำทำเฉยเฉย
ไม่ต้องเอ่ยคำพูดจาคงเหงาหงอย
ทำกับข้าวอย่างดีอย่าให้คอย
จัดของอร่อยอร่อยให้เขากิน
ต้องอดทนปรนนิบัติเป็นปกติ
มิต้องปริปากว่าไรใครทั้งสิ้น
เอาความดีล้างใจเป็นอาจิณ
คนใจหินคงจะหักลงสักวัน
หากทำดีหลายครั้งยังไม่เปลี่ยน
ดิน..ต้องเขียนขีดเส้นตายหมายตามฝัน
จึงพูดจาให้แตกหักหมดรักกัน
ค่อยผ่อนผันแยกย้ายคนละทาง
เมื่อทำดีมิได้ดีไม่มีสุข
จะทนทุกข์อยู่เช่นไรให้หม่นหมาง
อยู่ทำไมให้เดือดร้อนตอนแรมร้าง
เมื่อเหินห่าง..รักที่ร้าย.กลายกลับคืน.
ริน ดอนบูรพา
๒๘ ก.ย. ๕๕
เหมือนถูกเล็บช้ำหนักโมโห
ด้วยเหตุใดไม่ฟังคำทำใหญ่โต
เดี๋ยวมาโอ๋คืนดีตีเข่าลอย
อย่าพูดด้วยสักคำทำเฉยเฉย
ไม่ต้องเอ่ยคำพูดจาคงเหงาหงอย
ทำกับข้าวอย่างดีอย่าให้คอย
จัดของอร่อยอร่อยให้เขากิน
ต้องอดทนปรนนิบัติเป็นปกติ
มิต้องปริปากว่าไรใครทั้งสิ้น
เอาความดีล้างใจเป็นอาจิณ
คนใจหินคงจะหักลงสักวัน
หากทำดีหลายครั้งยังไม่เปลี่ยน
ดิน..ต้องเขียนขีดเส้นตายหมายตามฝัน
จึงพูดจาให้แตกหักหมดรักกัน
ค่อยผ่อนผันแยกย้ายคนละทาง
เมื่อทำดีมิได้ดีไม่มีสุข
จะทนทุกข์อยู่เช่นไรให้หม่นหมาง
อยู่ทำไมให้เดือดร้อนตอนแรมร้าง
เมื่อเหินห่าง..รักที่ร้าย.กลายกลับคืน.
ริน ดอนบูรพา
๒๘ ก.ย. ๕๕
น้องขอแยก ทางแน่ เพราะแดหม่น
มิอาจทน ทานได้ ให้สุดฝืน
ช้ำทั้งนอก เจ็บทั้งใน ใจกล้ำกลืน
เก็บกลับคืน รักเก่า เขาไม่แคร์
มิเคยเอา ใจใส่ อย่างใกล้ชิด
วัน-วันคิด จีบหมวย สวยหม้ายแก่
ปล่อยน้องนี้ ลำเค็ญ ไม่เห็นแล
มิแยแส โหยไห้ ใจราญรอน
หาก”พี่ริน” มีใจ ไม่รังเกียจ
ให้พี่เจียด เวลา มารับก่อน
สามีน้อง คนนี้ มิอาทร
คนชุมพร ต้อนรับไหม ใจอยากฟัง
มิอาจทน ทานได้ ให้สุดฝืน
ช้ำทั้งนอก เจ็บทั้งใน ใจกล้ำกลืน
เก็บกลับคืน รักเก่า เขาไม่แคร์
มิเคยเอา ใจใส่ อย่างใกล้ชิด
วัน-วันคิด จีบหมวย สวยหม้ายแก่
ปล่อยน้องนี้ ลำเค็ญ ไม่เห็นแล
มิแยแส โหยไห้ ใจราญรอน
หาก”พี่ริน” มีใจ ไม่รังเกียจ
ให้พี่เจียด เวลา มารับก่อน
สามีน้อง คนนี้ มิอาทร
คนชุมพร ต้อนรับไหม ใจอยากฟัง
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
