โลกหมุนวน พลั่กพลั่ก เกินหักห้าม
เดินหน้าอัด หมัดศอก ตอกเข่าตาม
โอ้.คนงาม จันดารา หน้าผากโน
รพีกาญจน์ 59
ช่างทำได้ใจดำทำดินเจ็บ
เหมือนถูกเล็บช้ำหนักโมโห
ด้วยเหตุใดไม่ฟังคำทำใหญ่โต
เดี๋ยวมาโอ๋คืนดีตีเข่าลอย
อย่าพูดด้วยสักคำทำเฉยเฉย
ไม่ต้องเอ่ยคำพูดจาคงเหงาหงอย
ทำกับข้าวอย่างดีอย่าให้คอย
จัดของอร่อยอร่อยให้เขากิน
ต้องอดทนปรนนิบัติเป็นปกติ
มิต้องปริปากว่าไรใครทั้งสิ้น
เอาความดีล้างใจเป็นอาจิณ
คนใจหินคงจะหักลงสักวัน
หากทำดีหลายครั้งยังไม่เปลี่ยน
ดิน..ต้องเขียนขีดเส้นตายหมายตามฝัน
จึงพูดจาให้แตกหักหมดรักกัน
ค่อยผ่อนผันแยกย้ายคนละทาง
เมื่อทำดีมิได้ดีไม่มีสุข
จะทนทุกข์อยู่เช่นไรให้หม่นหมาง
อยู่ทำไมให้เดือดร้อนตอนแรมร้าง
เมื่อเหินห่าง..รักที่ร้าย.กลายกลับคืน.
ริน ดอนบูรพา
๒๘ ก.ย. ๕๕
เหมือนถูกเล็บช้ำหนักโมโห
ด้วยเหตุใดไม่ฟังคำทำใหญ่โต
เดี๋ยวมาโอ๋คืนดีตีเข่าลอย
อย่าพูดด้วยสักคำทำเฉยเฉย
ไม่ต้องเอ่ยคำพูดจาคงเหงาหงอย
ทำกับข้าวอย่างดีอย่าให้คอย
จัดของอร่อยอร่อยให้เขากิน
ต้องอดทนปรนนิบัติเป็นปกติ
มิต้องปริปากว่าไรใครทั้งสิ้น
เอาความดีล้างใจเป็นอาจิณ
คนใจหินคงจะหักลงสักวัน
หากทำดีหลายครั้งยังไม่เปลี่ยน
ดิน..ต้องเขียนขีดเส้นตายหมายตามฝัน
จึงพูดจาให้แตกหักหมดรักกัน
ค่อยผ่อนผันแยกย้ายคนละทาง
เมื่อทำดีมิได้ดีไม่มีสุข
จะทนทุกข์อยู่เช่นไรให้หม่นหมาง
อยู่ทำไมให้เดือดร้อนตอนแรมร้าง
เมื่อเหินห่าง..รักที่ร้าย.กลายกลับคืน.
ริน ดอนบูรพา
๒๘ ก.ย. ๕๕