....หลายครั้งที่หัวใจ...
บอกตัวเองว่าทนไหว...ในวันเหว่ว้า
หลายคราวที่ลมหนาว...ทำร้ายใจเรา..ให้ร้าวชา
ยังคงกล้ำกลืนทุกหยดน้ำตา...และบอกตัวเองซ้ำ-ซ้ำว่า...ไม่เป็นไร..
...สายลมพัดแผ่วเบา...
กวนทุกตะกอนของความเหงา...ให้ฟุ้งไหว
ท่ามกลางความมืดมิด...ใครบางคนกำลังปกปิด....หัวใจ
ทนอยู่กับความเดียวดาย...และใช้ความเปล่าไร้...กอดตัวเอง...