เดินลำบาก ขวากขวาง หนามกางกั้น
เครือเถาวัลย์ พันแขน รัดแน่นขา
ย่ำไม้รก ตกหลุม จุ่มบ่อมา
คมใบคา บาดคิ้ว นิ้วเลือดซึม
ได้เรียนรู้ สู้ทน บนทางแคบ
บางครั้งแทบ เซโซ ด้วยโง่ทึ่ม
ท่ามไอแดด แผดเผา เส่างำงึม
ฝนตกพรึม เปียกโปก ชุ่มโชกกาย
ออกดุ่มเดิน เพลินใจ ไม่ื้ท้อถอย
ความหวังคอย ริบหรี่ ที่สุดสาย
ฝ่าแรงต้าน ทานถุ ทะลุทะลาย
ร่างผึ่งหงาย ยันพื้น ขึ้นตั้งตรง
ยังโกยก้าว สาวสับ นับซ้ายขวา
ถั่งถลา งอง้ำ คะมำก่ง
สะดุดหิน สิ้นแรง ตะแคงลง
นอนโอบลง เสียดจุก รีบลุกไว
เวลาวัน ผันผ่าน เนิ่นนานยิ่ง
แล้วทุกสิ่ง ปลายทาง สว่างใส
ห่างแค่คืบ ดึ๊บดึ๋ง ถึงเส้นชัย
ที่วาดไว้ แรกเดิม เริ่มถักทอ
หยุดยลยิน สิ้นสุด แตะจุดหวัง
เป็นความหลัง ครั้งหนึ่ง ซึ้งใจหนอ
สู่ปัจฉิม ลิ้มลด งดเพียงพอ
ละจากจอ เหลือค้าง กลางทรงจำ
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
