ธรรมดามีรักมักมีใคร่
ดูโบราณว่าไว้ใช้เสมอ
เรื่องรักรักใคร่ใคร่ไงเล่าเออ
มีรักใคร่ได้เจอเสมอมา
อยู่ที่คนสนใจในคู่รัก
ก็สมัครเลี้ยงดูเชิดชูค่า
หากไม่พร้อมย่อมห่างแถมร้างลา
หญิงควรนึกศึกษาท่าทีชาย
หากว่าใคร่ให้ครวญทบทวนคิด
ฝากชีวิตจะรุ่งตามมุ่งหมาย
หรือว่าแย่แค่ใคร่ให้วุ่นวาย
จะไม่กลายปวดช้ำระกำทรวง
หากรู้ว่าเขาพร้อมยอมรับลูก
ก็พันผูกชีวีไม่มีห่วง
หากไม่พร้อมพรากลาอย่าหลงลวง
ถอนจะบ่วงความใคร่จะไม่ช้ำ
นี่แหละหนอชีวิตมีผิดถูก
จะพันผูกคนรักมักถลำ
หากจะรักจะใคร่ให้จดจำ
ครุ่นคิดย้ำถามไถ่ก่อนใคร่มี
สล่าผิน
ดูโบราณว่าไว้ใช้เสมอ
เรื่องรักรักใคร่ใคร่ไงเล่าเออ
มีรักใคร่ได้เจอเสมอมา
อยู่ที่คนสนใจในคู่รัก
ก็สมัครเลี้ยงดูเชิดชูค่า
หากไม่พร้อมย่อมห่างแถมร้างลา
หญิงควรนึกศึกษาท่าทีชาย
หากว่าใคร่ให้ครวญทบทวนคิด
ฝากชีวิตจะรุ่งตามมุ่งหมาย
หรือว่าแย่แค่ใคร่ให้วุ่นวาย
จะไม่กลายปวดช้ำระกำทรวง
หากรู้ว่าเขาพร้อมยอมรับลูก
ก็พันผูกชีวีไม่มีห่วง
หากไม่พร้อมพรากลาอย่าหลงลวง
ถอนจะบ่วงความใคร่จะไม่ช้ำ
นี่แหละหนอชีวิตมีผิดถูก
จะพันผูกคนรักมักถลำ
หากจะรักจะใคร่ให้จดจำ
ครุ่นคิดย้ำถามไถ่ก่อนใคร่มี
สล่าผิน
ตอนจีบฉัน ได้หมด ไม่ปดดอก
ทั้งในนอก ไม่บิด สิทธิ์เต็มที่
ทั้งโทรหา สารพัน ในทันที
ที่ฤดี ต้องการ หวานเหลือเกิน
เรียกที่รัก ทุกคำ จำขึ้นจิต
มิเคยบิด เบือนไป ให้ห่างเหิน
ฉันชี้นก เป็นไม้ ไยมองเมิน
สุขจนเพลิน ทุกครั้ง นั่งคุยกัน
ไม่มีขัด เรื่องใด ให้ใจหมอง
กอดประคอง ด้วยรัก มักสุขสันต์
หุงข้าวดิบ ยังบอก ชอบมันมัน
ข้าวแฉะนั้น ดันตอบ ชอบนิ่มดี
หลายปีผ่าน หวานมา พาให้เลี่ยน
กระแดะเพี้ยน หรือไร ไฉนนี่
เดินชิดหน่อย บอกร้อน อ่อนชีวี
ข้าวแฉะที โดนด่า ตาไม่มอง
โทรหาบ่อย บอกจู้จี้ นี่แหละหนา
แค่ถามว่า อยู่ไหน ไล่กลับห้อง
ถ้ารู้นี้ แต่แรก จักไม่ปอง
ปล่อยใจหมอง ดีกว่า มีผัวซวย
พันทอง