รักคนยิ้มดีกว่าคนหน้าบึ้ง
ทำมึนตึงไม่พูดจาทำตาปัก
เมื่อพบเธอทีไรอยากไปทัก
ทำหน้าหักหน้างอแสนท้อใจ
คนสวยจ๋ายิ้มหน่อยให้ร้อยบาท
ไปตลาดเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวหมี่เกี๊ยวใหญ่
แล้วซื้อแหวนสวมก้อยร้อยทรวงใน
เพียงยิ้มให้ทุกวันนะขวัญตา
หลงรักคนยิ้มแป้นเป็นแฟนด้วย
เธอยิ้มสวยน่ารักเป็นหนักหนา
ยิ้มของเธอผูกมิตรยามนิทรา
ดั่งเทวาอุ้มสมให้ชมเชย
“ไพร พนาวัลย์”