ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต
แม่ไก่เอย
นกเหยี่ยวขาว หวีดมา เวลาบ่าย
โฉบร่อนกาย วางท่า ทางอากาศ
จ้องสอดส่าย สายตา เพชฌฆาต
เล่นลีลาศ หลบหลีก กางปีกงาม
บนผืนดิน แม่ไก่ สุดไหวหวั่น
เรียกลูกพลัน รีบเร่ง ด้วยเกรงขาม
โอบปีกกอด ลูกน้อย ที่ต้อยตาม
พร้อมทุกยาม หากเหยี่ยว โฉบเฉี่ยวไว
ฤดูหนาว บ้านนา ช่วงหน้าเกี่ยว
หวีดนกเหยี่ยว เย็นยิ่ง กว่าสิ่งไหน
วังเวงกว่า สายลม ที่ห่มไพร
เพราะแม่ไก่ ห่วงลูก รักผูกพัน
หากลูกน้อย มีเหยี่ยว ลงเฉี่ยวร่าง
แม่พร้อมขวาง ด้วยใจ มิไหวหวั่น
จะใช้เท้า ปีกโหม เข้าโรมรัน
แม้ชีวัน ดับดิ้น ก็ยินยอม!ฯ
อริญชย์
๒๑/๙/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
