ไม่มองสูงคงไม่เห็นว่าเป็นต่ำ
ไร้เมฆดำหรือจะเห็นฟ้าเด่นขาว
แม้นไฟร้อนขอนรุมสุมเรื่องราว
อยู่เปล่าเปล่าไม่มีเย็นเห็นอย่างไร
ด้วยดวงจิตจับมั่นเกี่ยวตัณหา
หลงเชื่อว่าโลกนี้ที่ขวักไขว่
แบ่งขีดคั่นสูง-ต่ำดำ-ขาวไว้
เส้นนั้นอยู่ในใจใช่โลกจริง
วางจิตว่างวางจิตไม่คิดเทียบ
หาใดเปรียบเปรียบใดก็ไร้สิ่ง
สูงสูงต่ำดำดำขาวเฝ้าประวิง
เมื่อหยุดนิ่งสิ่งใดเห็นไม่มี
๒๑ กันยายน ๒๕๕๕