มองทอดไกล เห็นสายน้ำจูบฟ้า
ในอุรา สุดเหงาเฝ้าขื่นขม
คนจูบเรา เค้าทิ้ง ให้ดิ่งจม
อยู่ในความ ระทม ตรมเดียวดาย......เฮ้อ!!!!!!!
"สุนันยา"
ภาพแม่น้ำ..ฝากลมทะเล.เฮ้อ..?ช่วยหน่อยเหอะนะ 
พี่เห็นเธอ บ่นบอก"หลอก"ว่าเหงา
จึงมาเย้า เขียนกลอน อ้อนผสม
ว่าเราช่างเหมือนกันทุกวันตรม
ดั่งพระพรหม เสแสร้ง แกล้งชี้ทาง
แต่ที่เห็น เป็นอยู่ ดูมิใช่
เธอมีใคร เกี่ยวข้อง ปองไม่ห่าง
ปล่อยพี่เหงา เลอะเลือน เหมือนจับวาง
ต้องอ้างว้าง เดียวดาย ...ไม่เหมือนดิน... เฮ้อ!!!emo_26
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
