จากวันเดือน เคลื่อนคล้อย น้อยใจหนัก
เมื่อปลูกรัก หนึ่งต้น กลับหม่นหาย
ไม่รู้ว่า ความรัก หากล้มตาย
คงสิ้นหมาย คุณค่า หาใดดี
ยามเมื่อใด ที่ฟ้า คราสว่าง
คงมีทาง ก้าวไป ในศักดิ์ศรี
ผู้ยืนรอ ความหวัง มาทั้งปี
จะต้องมี สักวัน ฝันเป็นจริง
ฤดูกาล มันเปลี่ยน ไปตามช่วง
แต่ไม่ห่วง ว่าฝัน มันจะนิ่ง
ถึงล่องลอย หายไป ไม่ประวิง
เรื่ิองทุกสิ่ง เกิดจาก วิบากกรรม
เมื่อปลูกรัก หนึ่งต้น กลับหม่นหาย
ไม่รู้ว่า ความรัก หากล้มตาย
คงสิ้นหมาย คุณค่า หาใดดี
ยามเมื่อใด ที่ฟ้า คราสว่าง
คงมีทาง ก้าวไป ในศักดิ์ศรี
ผู้ยืนรอ ความหวัง มาทั้งปี
จะต้องมี สักวัน ฝันเป็นจริง
ฤดูกาล มันเปลี่ยน ไปตามช่วง
แต่ไม่ห่วง ว่าฝัน มันจะนิ่ง
ถึงล่องลอย หายไป ไม่ประวิง
เรื่ิองทุกสิ่ง เกิดจาก วิบากกรรม
วัฏฏจักรแห่งกาลย่อมผ่านผัน
มีหนึ่งวันผ่านพ้นวนคืนค่ำ
มาซึมซับท่าทีวจีนำ
เหมือนตอกย้ำ-ซ้ำเติมเพิ่มอาการ
สุขหรือทุกข์มีเสมอให้เธอรับ
ให้เลือกจับรับวางทางสนาน
สุขอย่างไรไขรับกับดวงมาน
ทุกข์ร้าวรานล้วนเห็นเป็นที่ใจ
ผู้มาเยือนเพียงวนบนวัฏฏะ
ดุจพันธะละเลยเฉยไฉน
เราผู้รับ ผู้รู้สึก สำนึกไป
ดีหรือเลวอย่างไร..ได้แก่ตน..
มีหนึ่งวันผ่านพ้นวนคืนค่ำ
มาซึมซับท่าทีวจีนำ
เหมือนตอกย้ำ-ซ้ำเติมเพิ่มอาการ
สุขหรือทุกข์มีเสมอให้เธอรับ
ให้เลือกจับรับวางทางสนาน
สุขอย่างไรไขรับกับดวงมาน
ทุกข์ร้าวรานล้วนเห็นเป็นที่ใจ
ผู้มาเยือนเพียงวนบนวัฏฏะ
ดุจพันธะละเลยเฉยไฉน
เราผู้รับ ผู้รู้สึก สำนึกไป
ดีหรือเลวอย่างไร..ได้แก่ตน..
"บ้านริมโขง"