เรียวหญ้าซับพราวย้อยกราวหยด
รินรดทั้งคืน ฤ ไฉน
ระยิบสะท้อนแสงอ่อนไกล
หยาดใสตกค้างอาบพร่างลาน
ลมโยนโยนพัดสะบัดกล่น
ร่วงปนหยาดโศกที่โลกย์ขาน
เวิ้งน้ำดินฟ้ามาจดจาร
ฤ ปานร่ำไห้เวไนยครวญ
เรียวหญ้าทิ้งกราวกี่คราวเผือด
พราวเหือดแดดกลืนค่ำคืนหวน
วิโยคโลกย์เร้ายั่วเย้ายวน
ขึงตรวนกร่อนกินกวินวาย
กาญจนธโร
๑๙ กันยายน ๒๕๕๕
บทกลอนไม่รับกับเนื้อหาเจ้าของกระทู้
ต้องขออภัยครูงาย เจริญพร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
