ปิดหน้าต่างล้างเหงาความเศร้าโศก
ไล่วิโยคโบกลอยคอยข่มเหง
แต่นี้ไปไม่ช้ำไม่ยำเกรง
ให้วังเวงบรรเลงเร้าทุกข์เผาทรวง
จะเก็บฤทธิ์คิดคะนึงเคยตรึงจิต
ซ่อนแนบชิดปิดฤทัยอาลัยหวง
มิให้หลอนย้อนยอกคอยหลอกลวง
สร้างผลพวงบ่วงสะบัดมารัดคอ
ถึงฟ้าหม่นฝนซ้ำกระหน่ำเนื่อง
จะปลดเปลื้องเรื่องหลอกนอกห้องหอ
ให้ลื่นไหลสายชลไม่ทนรอ
พร้อมทุกข์ท้อขอส่งทิ้งลงไป
ครั้นฟ้าใสใจเศร้าถูกเผาผลาญ
เริงสำราญผ่านแผ้วดั่งแก้วใส
ส่องสกาวพราวพร่างอยู่ข้างใน
รื่นฤทัยในกมลสู่คนเดิม...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
