ปรากฏร่างบางเบาคล้ายเงาจาง
ริมหน้าต่างเปิดแง้มแย้มเพียงหน่อย
สัมผัสกลิ่นรินอ่อนโชยร่อนรอย
แล้วก็คล้อยจากไปเพียงไม่นาน
ชะโงกหน้ามองตามในยามนี้
รู้สึกได้ในนาทีที่วาดหวาน
เธอมาเยือนเหมือนเก่าเราเบิกบาน
เตรียมสราญขานขับกับเนื้อนวล
เธอคือผู้มั่นคงตรงสถาน
ตรงตามกาลนานไฉนตั้งใจหวน
ไม่ลาแล้วลาเลยใจเชยชวน
ไม่ปล่อยใครให้ป่วนต้องครวญคราง
ผิดกับหนึ่งสตรีที่ฉันรัก
เราสิภักดิ์ฝักใฝ่ไม่ไกลห่าง
แต่เธอไปจากฉันสัมพันธ์จาง
เธอแรมร้างอ้างลืม..ไม่ปลื้มเรา
ใจของนางเย็นชืดจืดกว่าจืด
ความฝันฝืดอืดอมอารมณ์เขา
ไม่เคยหวนล้วนลับไปกับเงา
ทิ้งคราบเศร้าเคล้าน้ำตาต่างหน้านวล
แต่ว่าเธอคนนี้...ไม่หนีฉัน
ครบคืนวันผันรับกลับคืนหวน
เธอ “เหมันต์” วันนี้ ที่ชื่นชวน
พาไออวลมวลหวาน..มาหว่านพรม.
ริมหน้าต่างเปิดแง้มแย้มเพียงหน่อย
สัมผัสกลิ่นรินอ่อนโชยร่อนรอย
แล้วก็คล้อยจากไปเพียงไม่นาน
ชะโงกหน้ามองตามในยามนี้
รู้สึกได้ในนาทีที่วาดหวาน
เธอมาเยือนเหมือนเก่าเราเบิกบาน
เตรียมสราญขานขับกับเนื้อนวล
เธอคือผู้มั่นคงตรงสถาน
ตรงตามกาลนานไฉนตั้งใจหวน
ไม่ลาแล้วลาเลยใจเชยชวน
ไม่ปล่อยใครให้ป่วนต้องครวญคราง
ผิดกับหนึ่งสตรีที่ฉันรัก
เราสิภักดิ์ฝักใฝ่ไม่ไกลห่าง
แต่เธอไปจากฉันสัมพันธ์จาง
เธอแรมร้างอ้างลืม..ไม่ปลื้มเรา
ใจของนางเย็นชืดจืดกว่าจืด
ความฝันฝืดอืดอมอารมณ์เขา
ไม่เคยหวนล้วนลับไปกับเงา
ทิ้งคราบเศร้าเคล้าน้ำตาต่างหน้านวล
แต่ว่าเธอคนนี้...ไม่หนีฉัน
ครบคืนวันผันรับกลับคืนหวน
เธอ “เหมันต์” วันนี้ ที่ชื่นชวน
พาไออวลมวลหวาน..มาหว่านพรม.
"บ้านริมโขง"
๑๗ กันยายน ๒๕๕๕
ยินคำหวาน แล้วเลี่ยน เอียนเต็มที่
ยินคำหวาน ป่านนี้ ฤดีข่ม
ยินคำหวาน อ้อนออด พรอดคารม
ยินคำหวาน หว่านผสม ล้มทั้งยืน
หวานแบบนี้ ขอที รีบหนีหาย
หวานแบบนี้ ละลาย คล้ายทนฝืน
หวานแบบนี้ อยู่ห่างห่าง อย่างกล้ำกลืน
หวานแบบนี้ อย่ายื่น เอาคืนไป
เจอมามาก ปากว่า ตาขยิบ
เจอมามาก เถื่อนดิบ กระพริบไหว
เจอมามาก ชายเจ้าชู้ รู้ข้างใน
เจอมามาก จากไกล ไม่ขอเจอ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
