[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

เมื่อมันถึงเวลาบ่ายหน้าจาก
เธอจะพรากพร้อมไปไกลจากฉัน
แม้ไม่พร้อมจำยอมรับกับพรากกัน
คงเป็นวันสุดท้ายก่อนหายไป

ก่อนจากกันฉันขอใช่พ้อออด
ขอเธอกอดก่อนลาสักคราไหม
จะขอจดจำกรุ่นของอุ่นไอ
สู้ห้วงใจจนกว่าชีวาวาย

สุดจะกั้นน้ำตาวันลานี้
มันล้นปรี่ร่วงไหลเพราะใจหาย
ในอ้อมกอดก่อนจากฉันอยากตาย
ก่อนจะเปลี่ยวเดียวดายคล้ายว่าวลอย

เปรียบเธอคล้ายสายลมพรมแล้วผ่าน
แม้นต้องการกลับหลุดสุดเอื้อมสอย
มิอาจหวนทวนคืนแม้ยืนคอย
จำต้องปล่อยลมเคลื่อนเหมือนเธอลา

๑เรยา๑

ยังทำใจไม่ได้เรื่องหมายจาก
จำต้องพรากหรือนี่คิดหนีหน้า
ไยจึงรีบหันเห คุณเรยา
เรื่องผ่านมาผิดพลั้งบางครั้งมี

เพียงแต่ขอยับยั้งตั้งสติ
ไม่เคยริทิ้งร้างห่างหลบหนี
เช็ดน้ำตาเถอะนะ จ๊ะคนดี
หมื่นพันปีไม่คิดพรากจากดวงแด

กอดก่อนลามิใช่ เข้าใจผิด
เหตุน้อยนิดอย่าห่วงแม่ดวงแข
จะโอบกอดอุ่นใจหมายดูแล
รักษาแผลบาดหมางจางหายไป

ลิ้นกับฟัน กระทบกันนั้นมีบ่อย
จะมีรอยช้ำบ้างเลือดคั่งไหล
อาจจะเจ็บหน่อยหนาว่าภายใน
มิช้าไยจะหายกลายเช่นเดิม.

นพ
17ก.ย.55