เมื่อมันถึงเวลาบ่ายหน้าจาก
เธอจะพรากพร้อมไปไกลจากฉัน
แม้ไม่พร้อมจำยอมรับกับพรากกัน
คงเป็นวันสุดท้ายก่อนหายไป
ก่อนจากกันฉันขอใช่พ้อออด
ขอเธอกอดก่อนลาสักคราไหม
จะขอจดจำกรุ่นของอุ่นไอ
สู้ห้วงใจจนกว่าชีวาวาย
สุดจะกั้นน้ำตาวันลานี้
มันล้นปรี่ร่วงไหลเพราะใจหาย
ในอ้อมกอดก่อนจากฉันอยากตาย
ก่อนจะเปลี่ยวเดียวดายคล้ายว่าวลอย
เปรียบเธอคล้ายสายลมพรมแล้วผ่าน
แม้นต้องการกลับหลุดสุดเอื้อมสอย
มิอาจหวนทวนคืนแม้ยืนคอย
จำต้องปล่อยลมเคลื่อนเหมือนเธอลา
๑เรยา๑
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
