นกตัวน้อย แต่หัวใจนั้นใหญ่นัก
มิหยุดพักบินถลาสู่ป่าเขา
ด้วยสองปีกหลีกหลบยามพบเงา
แม้ยังเยาว์ใส่พลังจนพรั่งพรู
ฟ้าสีเทา อาบละอองด้วยฟองน้ำ
พร้อมจะพรำพรมพลิ้วละลิ่วสู่
พฤกษชาติดาษดื่นเพื่อฟื้นฟู
ตามฤดูวสันต์ประพันธ์ไพร
เงาแห่งฝัน นั้นไกลจนสุดกู่
ก็จะสู้ดั้นด้นไปจนได้
ตั้งเป้าหมายปลายทางอยู่กลางใจ
สู่เส้นชัยในฝันมิพรั่นพรึง
เจ้านกน้อยคล้อยบินสู่ถิ่นฟ้า
ท้องนภาสีเทาต้องเข้าถึง
ด้วยหัวใจแกร่งกล้าจะคว้าดึง
เพื่อเคล้าคลึงเงาฝันที่มั่นปอง
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
