ขออย่าขาดประกาศมาวาจาเผย
ด้วยมิเคยทำให้ฤทัยหมอง
ทุกคืนวันนั้นสนิทชิดประคอง
แนบสนองปองมั่นเหมือนฟั่นเกลียว
จะหาใดไหนขาวพราวละเอียด
ละไมละเมียดเฉียดแท้ยากแลเหลียว
ยอดนักหนาพาติดตรึงมีหนึ่งเดียว
สู้เก็บเกี่ยวเที่ยวท่องประคองเคียง
ขออย่าขาดสวาทพรากจากน้อง"หมวย"
กระชุ่มกระชวยด้วยเพลงบรรเลงเสียง
กล่อมพี่นอนอ้อนคำแจ้วจำเรียง
เสนาะเพียงเพลงสวรรค์ทิพย์บรรเลง
วันใดขาดอนาถเนื้อเมื่อยามหนาว
ไร้อกขาวสาวขยับกระฉับกระเฉง
โอ้ว่าเตียงเพียงค่ำเคยฉ่ำเพลง
ต้องวังเวงเหวงโหวงเหมือนโลงนอน...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
