ไม่รู้ซึ้งตรงไหน? ไยไม่รู้?
เคยเคียงคู่เว้าวอนตอนอยู่ใกล้
เพียงหลายปีผ่านมาพาอุ่นไอ
แล้วไฉนลืมลงโปรดจงจำ
ดวงฤทัยใสซื่อถือคำมั่น
ดวงตะวัน.จันทร์.ดาว.คราวดื่มด่ำ
พระจันทร์ยิ้ม.พริ้มเพราใต้เงาดำ
สาวหมอลำร้องเพลงบรรเลงลอย
ไม่รู้ซึ้งตรงไหน?ใครจะรู้
เพราะโฉมตรูปล่อยเขาให้เศร้าสร้อย
ใครคนหนึ่งซึ้งใจไปหลงคอย
ในป่าดอยดงดอนตอนฝนพรำ
“ไพร พนาวัลย์”
ไปทำไม ป่าดง หลงทางหรือ
มืดตึดตื๋อ ยามแลง แสร้งเพ้อพร่ำ
โทรหาหลาย สิบหน บ่นประจำ
ใครเขาทำ ช้ำจิต หมดสิทธิ์คอย
นึกว่าหลง ป่าเขา ลำเนาไพร
ตะโกนก้อง ข้องใจ ให้เศร้าสร้อย
ยืนงงงัน ขวัญหาย คล้ายใจลอย
น้ำตาย้อย โดนเขาหลอก บอกให้รอ
พันทอง