เเอบชะเง้อมองหาเหมือนบ้าใบ้
ด้วยหัวใจคิดถึงคนึงหา
มองเเต่เช้า ยันค่ำไม่วางตา
ใจสะท้านสั่นอุราเมือเห็นเธอ
ด้วยนึกรักรักคนมีเจ้าของ
มันร่ำร้องครวจจิตคิดเสมอ
ใจมันรักปักจิตคิดพร่ำเพ้อ
คิดถึงเธอคนนี้ที่เเอบรัก
ไม่ใด้อยากชิง เเย่งเเจงสักนิด
อย่าได้คิดเลวร้ายใช้หาญหัก
ขอเพียงเห็นเพียงมอง จ้องด้วยรัก
ขอได้เเค่...เเอบรัก...เท่านี้พอ..
KhonBong