...คนอะไร ใจร้อน ขี้งอนนัก
เพียงมิได้ เชยพักตร์ จักลาหนี
ช่างคารม คมคาย ร้ายสิ้นดี
หากบอกลา อีกที น้องหนีนาน...
...ทิ้งน้องรอ ยืนหาว เมื่อคราวนั้น
ไม่บอกกัน จึงช้ำ ทำเฉยผ่าน
เป็นไข้หมอง ต้องหา ยามาทาน
บิลค่ายา พออ่าน สะท้านใจ...
...มาวันนี้ พี่พร่ำ ซ้ำถามหา
แถมบอกลา อีกครั้ง น่าชังใหญ่
น้องพาบิล มาด้วย ช่วยจ่ายไว
ก่อนจะด่วน ลาไกล ไปอีกครา...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
