.jpg)
เธออย่าทิ้งพี่ไปให้ปวดร้าว
นอนเหน็บหนาวหดหู่รู้บ้างไหม
ตีหน้าเซ่อเพ้อรำพันถึงขวัญใจ
พี่หลงไหลถึงนงนุชสุดซึมเซา
ตอนแยกทางร้างไกลเจ้าไคลครา
พี่เหว่ว้าเฝ้าคอยจึงหงอยเหงา
คอย คอย คอย คอยชะแง้แต่นงเยาว์
มิเห็นมีแม้แต่เงาของนงคราญ
พี่สืบถามตามหาสุด ใต้ เหนือ
ทั้งนั่งเรือ รถ เครื่องบิน ทุกถิ่นฐาน
ตามหาจบทั่วเมืองไทยไม่พบพาน
ขอสาบานอย่าพบหน้ากันอีกเลย
ทั้งชาตินี้ชาติไหนให้ไกลห่าง
เพราะอ้างว้างห่างไกลไม่เปิดเผย
ไม่ขอพบสบตามงามแม่ทรามเชย
ขอเอื้อนเอ่ย..ก้มหน้า..ลากันที.
ริน ดอนบูรพา
๑๖ ก.ย. ๕๕
นอนเหน็บหนาวหดหู่รู้บ้างไหม
ตีหน้าเซ่อเพ้อรำพันถึงขวัญใจ
พี่หลงไหลถึงนงนุชสุดซึมเซา
ตอนแยกทางร้างไกลเจ้าไคลครา
พี่เหว่ว้าเฝ้าคอยจึงหงอยเหงา
คอย คอย คอย คอยชะแง้แต่นงเยาว์
มิเห็นมีแม้แต่เงาของนงคราญ
พี่สืบถามตามหาสุด ใต้ เหนือ
ทั้งนั่งเรือ รถ เครื่องบิน ทุกถิ่นฐาน
ตามหาจบทั่วเมืองไทยไม่พบพาน
ขอสาบานอย่าพบหน้ากันอีกเลย
ทั้งชาตินี้ชาติไหนให้ไกลห่าง
เพราะอ้างว้างห่างไกลไม่เปิดเผย
ไม่ขอพบสบตามงามแม่ทรามเชย
ขอเอื้อนเอ่ย..ก้มหน้า..ลากันที.
ริน ดอนบูรพา
๑๖ ก.ย. ๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
