ตะวันลับดับลงตรงแนวป่า
พสุธาลางเลือนไร้เดือนฉาย
ในคืนค่ำย้ำชัดกระหวัดพราย
เหน็บหนาวกายเยียบเย็นใดเร้นลวง
แวมแวมวิบพริบแสงแห่งหิ่งห้อย
เรืองเพียงน้อยกลับงามดั่งวามสรวง
เป็นพลังส่องแสงแต่งแดดวง
ประโลมห้วงหทัยให้เหงาจาง
เมื่อยามท้อทุกข์ทนเพียงคนหนึ่ง
คอยคิดถึงห่วงใยไม่เมินหมาง
แบ่งเศษเสี้ยวความสุขปลุกปลอบวาง
ปันหนทางเพื่อใจได้ก้าวเดิน
ไม่รู้ใจ
พสุธาลางเลือนไร้เดือนฉาย
ในคืนค่ำย้ำชัดกระหวัดพราย
เหน็บหนาวกายเยียบเย็นใดเร้นลวง
แวมแวมวิบพริบแสงแห่งหิ่งห้อย
เรืองเพียงน้อยกลับงามดั่งวามสรวง
เป็นพลังส่องแสงแต่งแดดวง
ประโลมห้วงหทัยให้เหงาจาง
เมื่อยามท้อทุกข์ทนเพียงคนหนึ่ง
คอยคิดถึงห่วงใยไม่เมินหมาง
แบ่งเศษเสี้ยวความสุขปลุกปลอบวาง
ปันหนทางเพื่อใจได้ก้าวเดิน
ไม่รู้ใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
