แสนสงสาร ยิ่งนัก ความรักนี้
บางครั้งมี คิดถึง คะนึงหา
บางครั้งเศร้า เหงาหงอย คอยเวลา
ได้พบหน้า พาชื่น ระรื่นจินต์
บางครั้งนอน ไม่หลับ ดูสับสน
คิดวกวน เวียนว่าย หน่ายเสียสิ้น
กินน้ำตา ต่างข้าว ร้าวชีวิน
แทบขาดวิ้น กมล ทนเดียวดาย
รู้รักเขา มานาน จนรานร้าว
แม้ฟ้าพราว แต่จิต คิดไม่หาย
ยากตัดใจ จริงแท้ แหมละอาย
เฝ้าปองหมาย เขาอยู่ สู้อดทน
หวังจะมี วันชื่น คืนสุขสันต์
หวังเช่นนั้น ไม่ผิด คิดสับสน
หวังลึกลึก นึกไว้ ในใจตน
ว่ารอคน ที่รัก จักคืนมา
หากได้อ่าน กานท์กลอน วอนมาตอบ
ถึงรักชอบ ตอบด้วย ช่วยหน่อยหนา
รักคนที่ เคยซึ้ง ตรึงอุรา
อยากให้เขา รู้ค่า คำว่ารัก
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
