ดาวมิได้หลบหน้า หนีหาย
ยังอยู่เฝ้าพี่ชาย เช่นนี้
แค่หมองหม่นทนอาย กายเจ็บ
จึงหยุดยั้งเพื่อนซี้ อย่าได้กังวล
บ้างสับสนหม่นไหม้ ในทรวง
ฤทัยกลับลับลวง ยิ่งแท้
ด้วยเมฆลดบดช่วง เดือนเด่น
มองไม่เห็นพ่ายแพ้ แก่เจ้าเมฆา
หากรู้เขายังเฝ้า คอยหา
จะแหวกม่านเมฆา จงได้
จะตามต่อรอท่า อย่าหม่น
เพียงแค่หวังชิดใกล้ กับฟ้าทุกวัน
แม้หน้าฝนผ่านพ้น เลยไป
ดาวคงสุกสดใส แจ่มฟ้า
เฉกเช่นเราฤทัย เคียงคู่
แม้แผ่นดินกลบหน้า ยังเฝ้าคอยรอ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
