แรงใจ
น้ำเงินขาบครามเขียวบนเรียวรุ้ง
เหลืองแสดมุ่งจุ่งจับประทับแสง
สีประกายท้ายสุดผุดสีแดง
จุมพิตแอ่งแหล่งน้ำติดลำธาร
หลังพิรุณโปรยปรายจากชายฟ้า
คล้ายกับห่าพายุยั่วสุสาน
สงบเงียบเปรียบชัฏไป่ทัดทาน
แต่กังวานเมื่อลมลับคมไพร
ฟังเสียงแมกเสียดไม้ห่อนไพเราะ
จักเสนาะหนักหนาก็หาไม่
มิรู้ว่าครานี้มีอันใด
เป็นเหตุให้ไพรพฤกษ์นึกคะนอง
ทว่าที่ท่ามกลางป่าอย่างนั้น
ยังมีพรรณใบเขียวขึ้นเทียวผ่อง
ชุ่มน้ำค้างหว่างหินแหวกดินมอง
ตะวันทองทอแสงให้แรงใจ
ขอมอบกลอนบทนี้ให้ทุกท่านที่ต้องการกำลังใจครับ
น้ำเงินขาบครามเขียวบนเรียวรุ้ง
เหลืองแสดมุ่งจุ่งจับประทับแสง
สีประกายท้ายสุดผุดสีแดง
จุมพิตแอ่งแหล่งน้ำติดลำธาร
หลังพิรุณโปรยปรายจากชายฟ้า
คล้ายกับห่าพายุยั่วสุสาน
สงบเงียบเปรียบชัฏไป่ทัดทาน
แต่กังวานเมื่อลมลับคมไพร
ฟังเสียงแมกเสียดไม้ห่อนไพเราะ
จักเสนาะหนักหนาก็หาไม่
มิรู้ว่าครานี้มีอันใด
เป็นเหตุให้ไพรพฤกษ์นึกคะนอง
ทว่าที่ท่ามกลางป่าอย่างนั้น
ยังมีพรรณใบเขียวขึ้นเทียวผ่อง
ชุ่มน้ำค้างหว่างหินแหวกดินมอง
ตะวันทองทอแสงให้แรงใจ
ขอมอบกลอนบทนี้ให้ทุกท่านที่ต้องการกำลังใจครับ
บัณฑิตเมืองสิงห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
