ประทานอภัย เติมตัวสะกดสัมผัสส่ง
คิดถึงสาว บ้านกลอน นอนไม่หลับ
ตีลังกา หัวกลับ จนตับหาย
เข้าดึกดื่น ตื่นเช้า เมาตาลาย
อาจถึงตาย ตัวเย็น ไม่เห็นเธอ
ไปโรงบาล เฝ้ารอ หมอตามนัด
ยาบำบัด บ้าบิ่น กินเสมอ
พรุ่งวันพระ ละยา อาจบ้าเบลอ
โชคดีเจอ นางฟ้าฯ หน้าสวนปรุง
กลับถึงบ้าน เกือบค่ำ แสนลำบาก
ลืมคนฝาก เอายา พาสะดุ้ง
โรคเห็นสาว ตาโผล่ โตเท่าบุง
ไม่ยากลุง แบ่งครึ่ง หนึ่งแล้วกัน
ลุงไพรกับผมป่วยโรคเดียวกันครับ
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
